تأخیر در گفتار و علل مربوط به آن

تأخیر در گفتار آلبرت انشتین موجب اضطراب والدین او شد. سطح هوشی این دانشمند در سن 4 سالگی مورد تردید واقع گشت. او حتی در ۸ سالگی نیز قادر نبود به درستی صحبت کند.ما در مجله اینترنتی برفانک در مورد تأخیر در گفتار و علل مربوط به آن بیشتر توضیح خواهیم داد.

آلکساندرو ولتا، نیز (که از شهرت او در ولتاژ گرفته شده است)، علیرغم کوشش های فراوان دیگران برای باز کردن زبانش دیر به حرف افتاد، او تا سن سالگی هیچ کلمه ای را ادا نمی کرد.

علل تأخیر در گفتار

علل تأخیر در گفتار را به ترتیب زیر می توان خلاصه کرد:

عقب ماندگی ذهنی

عوامل خانوادگی

نبودن فرصت

حاملگی های چند گانه

محرومیت عاطفی

ناشنوائی

تأخیر در رشد

فلج مغزی

پسیکوزها

عوامل ناشناخته

بی تردید متداولترین علت تأخیر در گفتار، عقب ماندگی ذهنی است.

تمامی این نوع کودکان سخن گفتن رادیرمی آموزند. تأخیر در گفتار معمولاً یک مشخصه فامیلی است و می توان آن را در تاریخچهٔ فامیلی یافت. البته گهگاه نیز مربوط به نبودن زمینه و فرصت است، بدین معنی که در خانه با کودک مکالمهٔ زیادی صورت نمی گیرد. معمولاً دوقلوها در این یادگیری تأخیر دارند، ودلائل آن هم نامشخص است. احتمالاً یک عامل وقت نداشتن مادر برای حرف زدن با آنهاست.

مادری که دارای یک کودک است، طبعاً فرصت بیشتری خواهد داشت. عده ای نیز استدلال میکنند که چون دوقلوها زبان یکدیگر را می فهمند، طبعاً نیازی به یادگیری صحیح حرف زدن ندارد.

من شخصاً این باور را ندارم. نخستین فرزند خانواده به طور متوسط زودتر از بقیهٔ فرزندان به حرف می افتد. این فکر که کودکان اساساً از همسالان خود حرف زدن را یاد می گیرند، نادرست است. محرومیت های عاطفی یک علت مهم در این گونه تأخیر است.

نا شنوائی شدید، صحبت کردن را غیرممکن می سازد، مگر این که در آموزش حرف زدن به کودک روش های ویژه ای، توسط کارشناسان امر، به کار رود. کودکی که مبتلا به ناشنوائی
نه چندان شدید است، احتمالا حروف ب، ف، و، را متوجه می شود وحروف ج، ل، ر، را احساس و درک نمی کند.

در نتیجه دسته اول را جایگزین حروف دستهٔ دوم می نماید. همچنین آنها که مبتلا به ناشنوائی آهنگ صدای بالا هستند، ممکن است صدای بر هم خوردن در، صدای هواپیما در بالای سر، و صداهای دیگر را بشنوند. به نحوی که والدین آنها ناشنوایی شان را تشخیص ندهند. درحالی که آنها مستعد می باشند تا صداهایی که زیر و بم  بالا دارند، مانند س و ف و برخی از حروف بی صدای دیگر را حذف کنند.

کودکان مبتلا به فلج مغزی معمولاً در یادگیری حرف زدن تأخیر دارند، این وضع تا حدودی ناشی از عوامل زیر است:

پائین تر از حد متوسط بودن بهرهٔ هوشی، ناشنوائی (در عده ای از کودکان)، اختلال در کرتکس مغز و تاحدودی نتیجهٔ ناهماهنگی ماهیچه های مؤثر در حرف زدن.

کودکان مبتلا به اوتیسم کودکی، تقریباً همواره  تأخیر در گفتار دارند.

علت تأخیر در گفتار اغلب ناشناخته است.

گاه می توان آن را به تأخیر در رشد نیز نسبت داد، درست همان گونه که برخی از کودکان، نشستن، راه رفتن و یا کنترل ادرار و مثانه را دیرتر از سایر کودکان یاد می گیرند. ممکن است در رشد شنوائی کودک، تأخیر وجود داشته باشد و در ماه های نخست به نظر برسد که وی ناشنواست، ولی به تدریج، تشخیص صداها و تمرکز دادن آنها در موضع خود، و درک اصوات را فرا گیرد.

اگر تأخیر در رشد به این اندازه عامل مهمی است، پس می توان نتیجه گرفت که گفتار درمانی برای معالجهٔ تأخیر در گفتار، بی فایده است.گاه با تأخیر در گفتار، برتری جانبی دست ها نیز همراه است. احتمالاً دوزبانی در خانه می تواند عاملی در این رابطه باشد.

توجه به این نکته که درک گفتار، مقدم برتوانائی تلفظ و بیان است، بسیار اهمیت دارد یک کودک ۱۵ یا ۱۸ ماهه می تواند معنای کلمات متعددی را بفهمد و در صورتی که از او خواسته شود، اشیاء را در کتاب نشان دهد، در حالی که قادر نیست انها را تلفظ کند.

کودکی که دچار تأخیر در گفتار (یا ناشنوائی) است، در معرض این خطر قرار دارد که او را یک کودک عقب ماندهٔ ذهنی بشناسند.

لازم است بدانیم که این عارضه با تنبلی و با این که «باید هرکاری برای کودک انجام پذیرد» و یا با بستگی زبان، کاملاً بی ارتباط است. اکثریت این کودکان تا سن 6 یا 7 سالگی گفتار قابل فهم خواهند داشت، لکن هرگاه کودکی تا سن ۵ سالگی مطلقاً هیچ کلمه ای را ادا نکند، دورنمای رشد بعدی گفتار او بسیار نومید کننده خواهد بود. پی آمد گفتار با تأخیر، اغلب، تأخیر در خواندن می باشد.

کودکان عقب ماندهٔ ذهنی معمولاً چند کلمه ای را یاد می گیرند، ولی پس از چندی آنها را فراموش می کنند، به نحوی که دیگر نمی توانند کلماتی را که فقط چند هفته یا چند ماه قبل بر زبان می آوردند، دوباره تکرارکنند.