اعتماد به نفس کودک عامل موفقیت او

از تمام قضاوت ها و باورهائی که داریم هیچ کدام مهمتر از ارزشیابی ای که نسبت به خود داریم نیست. ما، در مقام پدر و مادر، به جای آنکه سعی کنیم دیدگاه و نقطه نظر فرزندان خود را نسبت به افراد، اشیاء یا حوادث شکل بخشیم. نگرانی اساسی ما باید این باشد، و توجه مان روی این مهم متمرکز گردد که فرزندانمان چه تصوری از خود دارند اعتماد به نفس و باوری که نسبت به خود داریم یگانه، و مهمترین عامل گویا در تعیین شادکامی و موفقیت ما در زندگی است. اگر چه بسیاری از افراد ممکن است بر این باور باشند که استعداد، شانس، پول، ضریب هوشی، خانوادهٔ پر مهر و محبت، یا دیدگاه مثبت داشتن پارامترهای اصلی و اساسی در تعیین عامل بالقوهٔ موفقیت است، با وجود این به نظر می رسد تمام این عوامل در مقایسه با تصویر ذهنی سالم و مثبتی که هر فرد از خود دارد، در درجه دوم اهمیت قرار میگیرد.

اعتماد به نفس کودک و تصویر ذهنی از خودش

تصویر ذهنی کودک بر اساس برخورد و رفتار امیدوار کننده ای که هر روز با او دارید، شکل می گیرد. اگر دقیقاً مایلید بدانید بچه هایتان در آینده چگونه افرادی خواهند شد، از خود این سوال را بکنید آنها چه تصوری از خود دارند ؟ یادتان باشد این سؤال را مطرح نسازید. که من چه تصوری از بچه های خود دارم؟ یا همسایه ها، دوستان، پدربزرگ و مادربزرگ و معلمین چه تصوری از فرزندانم دارند؟ آیا فرزندان شما این اعتماد به نفس را دارند که قبل از شروع کار و فعالیتی، موفقیت خود پیش بینی کنند؟ آیا از قیافه و ظاهر خود راضی و خشنود هستند؟ آیا فکر می کنند بچه های باهوشی هستند؟ آیا برای خود ارزش و اعتباری قایل هستند؟ اینها سوالاتی است که باید نگران پاسخ آن باشید. با وجود این اگر بر این پندارید که فرزندانتان فاقد اعتماد به نفس هستند، خود را داریم، بی استعداد، نالایق یا افسرده می بینند، قدمهای بسیار مثبت و سازنده ای وجود دارد که با اتخاذ آن می توانید تصویر دمای باطل را به تصویر ذهنی مثبت و قابل اعتباری مبدل سازید. وقتی درباره عزت نفس فرزندان خود فکر می کنید، یادتان باشد موانعی که ما اغلب بر سر راه رشد و اعتلای فکری و شادمانی خود می گذاریم، موانعی درونی است. کمبود عشق و محبت در زندگی سبب می شود این ترس درونی بر شخص غالب شود که شایستگی عشق و محبت را ندارد. کسانی که در کارها با شکست مواجه می شوند، علتش این است اغلب ایمان دارند که انسان نمی تواند به درجات عالی کامیابی و موفقیت دست یابد.

نبود شادی ناشی از کمبود اعتماد به نفس

به گزارش مجله برفانک نبود شادی و شعف، نتیجه این تلقین باطنی است که «سرنوشت من این است که همیشه اسیر غم باشم». از این رو برای آنکه بچه های خود را تشویق کنید تا آرزوهای شیرینی در زندگی برای خود داشته باشند، سعی کنید از همان اوان طفولیت روی تصویری ذهنی که آنها در زمینه های گوناگون از خود دارند کار کنید. هر کجا که آثاری از بدبینی، نومیدی یا بی تفاوتی نسبت تواناییها یا موفقیت، در فرزندان خود پیدا می کنید، باید سعی و کوششتان بر این باشد که آن گمان منفی را عوض کنید. به مجرد اینکه تصویر ذهنی کودکی رو به بهبود می گذارد، علایم موفقیت و پیشرفت در او ظاهر می شود، و بالاتر از آن به روشنی می بینید چگونه از زندگی لذت بیشتری می برد، سیمای او شادتر می شود، هیجان بیشتری از خود نشان می دهد و انتظار کامیابی بیشتری از خود دارد. یگانه مانع مهم و محکمی که در راه اعتلا و بزرگی کودک وجود دارد ترس او از بزرگی و اعتبار خود است. با از میان برداشتن این ترس، شما راه را برای بهبود و اصلاح تصویر ذهنی کودک، هموار ساخته اید .مهمترین و بالاترین خصوصیتی که میتوان به یک انسان مستقل و آزاداندیش نسبت داد، تصویر ذهنی مثبتی است که از خود دارد.

احترام به خود و احترام به دیگران

اگر بچه ای طوری تربیت شود که خودش را دوست بدارد، از اعتماد به نفس کافی و از عزت نفسی بالا و حسن احترام به خود، برخوردار باشد، عملاً هیچ مانع و مشکلی در راه پیشرفت و کامیابی او وجود ندارد. اگر کودک تصویر ذهنی قوی و کاملاً اثر مثبتی از خود داشته باشد، عقاید دیگران هرگز در تضعیف روحیه او، موثر نخواهد  بود. نوجوانی که در مورد انجام مسئولیتی اعتماد به نفس دارد، حتی در صورت عدم موفقیت، خود را نخواهد باخت، بلکه از شکست خود تجربه ای می آموزد. کودکی که به خود احترام می گذارد به دیگران هم احترام می گذارد، چون اگر در ضمیر خود، از خصلت نیکویی برخوردار باشید به آسانی آن را ارزانی خواهید داشت. عکس این قضیه هم صادق است. شما از چیزی که ندارید نمی توانید انفاق کنید. به همین نسبت، نوجوانی که آموخته خودش را دوست بدارد، سرشار از عشق و محبت،نه نفرت، نسبت به دیگران است.

منبع:https://www.barfanak.com