برای شنونده خوبی بودن از چشمها، صورت و تمام بدن استفاده کنید نه تنها از گوشها. توجه داشتن یعنی تمرکز فکر کامل.در این مطلب از مجله برفانک برایتان از چگونه شنونده خوبی بودن می گوییم.
برای شنونده خوبی بودن چه کارهایی می توانید انجام دهید؟
خود شما وقتی موضوعی را برای کسی بیان می کنید اگر او به جای دیگر نگاه کند
و با انگشتانش روی دسته صندلی ضرب بگیرد و چنان به عقب تکیه کند که گویی یک میدان از شما دور است آیا تصور نمی کنید که به حرف شما توجه ندارد؟
اگر با اشتیاق به حرف کسی گوش بدهیم باید به چشمان او نگاه کنیم
و حتی کمی سر خود را به طرف او جلو ببریم و علاقه و شیفتگی خود را نسبت به شنیدن موضوع در حالت صورت خودمان ظاهر سازیم.
افراد بزرگ چه فنونی برای شنونده خوبی بودن دارند؟
خانم مارجری ویلسون که در آموزش فن جلب توجه کردن و مقبول واقع شدن تخصص کافی دارد و خیلی از کارآموزان به صلاحیتش معترفند،
میگوید:
به ندرت اشخاصی یافت می شوند که بتوانند بدون طرح سؤال از طرف شنوندگان به موضوع مورد سخن خود به صورت منطقی و مستدل ادامه دهند.
پس وقتی یک کلمه از حرفهای گوینده در شما اثر می کند، با تغییر وضع دادن در نشستن و حالت صورت خود، توجه به گوینده را نشان بدهید.
ما اگر مایلیم شنوندهٔ خوبی باشیم باید نسبت به موضوع مورد سخن، خود را ذینفع احساس کنیم. باید به ترتیبی خود را عادت بدهیم که سرا پایمان در خدمت گوشهای شنوا باشد.
آیا تاکنون به گربه ای که دم سوراخ موش به کمین نشسته و منتظر بیرون آمدن موش است تا آن را شکار کند توجه کرده اید؟یک شنوندهٔ خوب باید با حالت چنین گربه ای در انتظار صید کلمات باشد.
برای اینکه نشان دهیم شنونده خوبی هستیم چه سوالاتی بپرسید؟
یاد بگیرید سؤالاتی تنظیم کنید که متضمن فکر و عقیده شما باشد. لابد می پرسید: سؤالاتی که متضمن فکر و عقیده شما باشد، یعنی چه؟
حق با شماست.برای توضیح این مطلب به گزارش های گزارشگرانی که از رادیو و تلوزیون پخش می شود اشاره می کنیم.
این گزارشها وقتی سؤالاتی را مطرح می کنند که خودمانی و دور از حالت امری و دستوری است، به مصاحبه شونده این فرصت را می دهند که با صمیمیت و راحتی به آنها پاسخ گوید،
اما مصاحبه شونده در مقابل سؤالات فرمایشی و دستوری ناچار می شود پاسخهای فرمایشی دهد و همین موضوع مصاحبه را خالی از لطف می کند.
با این توضیح می توان نتیجه گرفت که سوالهای دستوری غالباً خشن و غیرصمیمانه است و امکان دارد موجب رنجش و قطع کلام گوینده شود.
سؤال کننده باید با زیرکی و فراست عقیدهٔ خود را در سؤال بگنجاند.
قابل توجه خانمهای علاقمند به ارتباط صمیمانه با شوهران خود:
گوش دادن به درد دل و حرفهای شوهر، بدون آن که اظهارنظر یا اندرزی به او داده شودروشی است که موجبات محبوبیت زن را فراهم می آورد.
یک زن علاقمند اگر قصد پیشنهاد دادن دارد می تواند به ترتیب زیر نظرش را بیان کند: «عزیزم فکر نمی کنی از طریق انتشار اعلان و آگهی بتوانی سطح فروش را بالا ببری؟»
و یا آن که «تصور نمی کنی این کار ضرر هنگفتی به ما وارد کند؟» سؤال کردن، پند و اندرز دادن نیست ولی سؤالاتی که با زیرکی و تیزهوشی و عاقلانه مطرح شود
به اندازه پند و اندرز نتیجه بخش خواهد بود.برای شکستن سکوت آزاردهندهٔ یک مجلس یا وقتی که با شخص ناشناس برخورد می کنیم
سؤالهای بجا و مناسب، مهمترین عامل برای نجات دادن ما از دست خجالت و کمرویی است و باعث گرمی و دلپذیری مجلس می شود.