موقعیت ها یا عوامل زیادی در خودکشی نوجوانان سهم دارند.ما در مجله اینترنتی برفانک در مورد این عوامل خودکشی در نوجوانان بیشتر توضیح خواهیم داد.
عوامل سهیم در خودکشی نوجوانان:
• نوجوانان خودکشی گرا بیشتر به خانواده های آشفته تعلق دارند (رایت، ۱۹۸۵).
بین والدین یا والدین و فرزندان کشمکش های فراوانی وجود دارد، رویدادهای خشونت آمیز در خانواده زیاد پیش می آید.
برخورد والدین با فرزندان منفی و طرد کننده است.
• مطالعات دیگر خودکشی نوجوانان را با فقدان همیشگی والدین به دلیل اشتغال همبسته میدانند (استاک ، ۱۹۸۵).
در این خانواده ها، اغلب نماد پدری یا مادری گرمی که کودکان بتوانند با آن همانندسازی کنند وجود ندارد .
فرزندان احساس انزوای عاطفی و اجتماعی می کنند (استایورز ،۱۹۸۸).
پیشینهٔ انزوای اجتماعی
پیشینهٔ انزوای اجتماعی این نوجوانان را در برابر از دست دادن شیئی محبوب که می تواند سبب راه اندازی اقدام به خودکشی نوجوانان شود به شدت آسیب پذیر می کند.
• یکی از اجزاء تقریباً دایمی گرایش به خودکشی، افسردگی است.
خطر خودکشی در نوجوانان با سوء مصرف الکل و دارو افزایش می یابد (راجرز)
گاه نیز نوجوانان بدون آن که واقعاً قصد خودکشی داشته باشند، زیاد دارو مصرف میکنند، و میمیرند(گیسپرت”، ویلر، مارش”، و دیویس، ۱۹۸۵).
برخی از نوجوانان خودکشی گرا در گروه شخصیت های نارس دارای تکانشوری کنترل نشده طبقه بندی می شوند.
در برخی دیگر از نوجوانان تلقین پذیری زیاد در فرمانبرداری از دستورات یا الگوبرداری از دیگران مشاهده شده است.
• خودکشی ممکن است نتیجهٔ مستقیم ابتلا به بیماری روانی باشد.
برخی از نوجوانان توهماتی دارند که به آنها میگوید خود را بکشند.
احساس گناه و / یا خشم و تخاصم از اجزاء هیجانی مهم خودکشی هستند.
نوجوان ممکن است در مراحل پایانی یک رابطهٔ عاشقانه باشد.
دختران ممکن است تصور کنند که باردارند، احساس و احساس شرم و گناه ناشی از یک باداری نامشروع می تواند عامل برانگیزنده ی قدرتمندی برای خودکشی باشد.
خودکشی ممکن است اقدامی برای فرار از رنج و شرم ناشی از مواجهه با رفتاری ناپذیرفتنی باشد (شریو” و کانکل”، ۱۹۹۱).
خودکشی ممکن است فریادی برای جلب کمک، توجه و همدردی یا اقدامی برای اعمال نفوذ بر دیگران باشد.
برخلاف تصور عموم، در مورد اقدام به خودکشی در اکثر موارد پیشاپیش فکر و نتیجهٔ آن با سایر راه های جایگزین منطقاً مقایسه می شود.
پس از آزمایش گزینه های دیگر و شکست آنها، فرد به سمت اقدام به خودکشی روی می آورد.
اکثر نوجوانانی که اقدام به خودکشی می کنند قبلاً دربارهٔ آن با دیگران گفتگو کردهاند (پففر”، ۱۹۸۷؛ شافی، ۱۹۸۸).
اگر دیگران به موقع هشیار شوند، و به این شواهد توجه کنند و آنها را چنان جدی بگیرند که در صدد اصلاح موقعیت برآیند، ممکن است از مرگ جلوگیری شود.