اوتیسم یک نوع اختلال رشدی بوده که موجب مشکلات اجتماعی و رفتاری میشود. سه سطح مختلف از بیماری اوتیسم وجود دارد که از خفیف تا شدید متغیر میباشد. به گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، از هر 59 کودک یک نفر به بیماری اوتیسم مبتلاست. علائم این بیماری معمولا در سنین نوجوانی ظاهر میگردند، اما گاهی اوقات تا سن بزرگسالی نیز بیماری آنها تشخیص داده نمیشود. پزشکان بیماری اوتیسم را بر اساس شدت علائم به سطح 1، 2 و 3 تقسیم بندی نمودند. تشخیص صحیح بیماری اوتیسم که شامل سطح شدت است به پزشکان و متخصصان کمک میکند تا درمان مناسبی را برای آن در نظر بگیرند.
معرفی و بررسی سطوح بیماری اوتیسم
سه سطح برای بیماری اوتیسم وجود دارد که در اینجا به معرفی و بررسی آن خواهیم پرداخت:
سطح 1: نیاز به پشتیبانی
سطح 1 بیماری اوتیسم از کمترین شدت برخوردار است. افراد در این گروه دارای مشکلات اجتماعی هستند که نیاز به حمایت دارند. به گزارش مجله اینترنتی برفانک آنها میتوانند با دیگران صحبت کنند، اما ممکن است به صورت صحیح به آنها پاسخ ندهند. افراد مبتلا به سطح 1 اوتیسم، ممکن است رفتارهای غیرقابل انعطافی داشته باشند.
سطح 2: نیاز به پشتیبانی قابل توجه
افرادی که در این گروه قرار دارند نسبت به افراد گروه سطح 1، نیاز به حمایت بیشتری دارند. آنها دچار کمبود شدید روابط اجتماعی هستند و همین مسئله موجب میشود که گفتگو با آنها بسیار چالش برانگیز باشد. آنها ممکن است تلاش کنند تا به طور هماهنگ ارتباط برقرار کنند و در اکثر مواقع پاسخ درستی به دیگران نمیدهند. آنها ممکن است کوتاه صحبت کنند و یا فقط موضوعات خاصی را مورد بحث قرار دهند. این افراد همچنین ممکن است در ارتباط غیرکلامی نیز دچار مشکل شوند. افراد این گروه نیز میتوانند رفتارهای انعطاف پذیری داشته باشند که ممکن است در عملکرد روزانه آنها اختلال به وجود آید.
سطح 3: نیاز به پشتیبانی بسیار قابل توجه
سطح 3، شدیدترین نوع اوتیسم است و افراد این گروه، اختلالات قابل ملاحضهای در ارتباطات کلامی و غیرکلامی دارند. آنها اغلب از تعامل با دیگران جلوگیری میکنند، اما اگر نیاز به برقراری ارتباط داشته باشند، ممکن است ارتباط محدودی داشته باشند. رفتار آنها بسیار غیر انعطاف پذیر و تکراری بوده و ممکن است به شدت به تغییرات واکنش نشان دهند و در شرایطی که نیاز به تغییر تمرکز یا کارشان دارند، بسیار ناراحت شوند.
شناسایی علائم اوتیسم
علائم اوتیسم معمولا اجتماعی و رفتاری هستند و شامل موارد زیر میگردند:
- بروز مشکل به هنگام صحبت کردن
- پاسخ دادن نادرست به دیگران
- اخلال در تعاملات اجتماعی
- مشکل در ارتباط
- رفتارهای تکراری
- اختلال در دستگاه گوارش
- نقص ژنتیکی
- تشنج
- اخلال در خواب
- خوردن چیزهای غیرخوراکی
- حساسیت بیش از حد به صدا و لمس شدن
بررسی درمان این بیماری
اوتیسم یک شرایط مادام العمر است، اما درمان میتواند رفتار فرد را تا حدودی مدیریت کند. طیف وسیعی از داروها وجود دارند که میتوانند علائم رفتاری و اجتماعی فرد را کاهش دهند، البته درمانهای آموزشی و رفتاری نیز میتوانند به افراد مبتلا به اوتیسم خصوصا کودکان و نوجوانان کمک کنند. خانواده نیز در مدیریت درمان این شرایط بیتاثیر نیستند.
منبع: https://www.barfanak.com